Według Starego Testamentu, historia Eliasza Proroka jest ograniczona do tego, że pochodzi z wioski Tosabe w regionie Gilead przed swoim pojawieniem się za panowania króla Achaba w IX wieku. Aktywności Eliasza, zapisane w Biblii i żydowskim folklorze, są zwykle ograniczone do północnej części Królestwa Izraela.
Rolą Eliasza w historiach biblijnych i żydowskich jest rola propagatora żydowskiej tradycji i wierzeń poprzez jego opór przeciwko kultowi Baala, który rozprzestrzenił się w całym królestwie Izraela. Rozprzestrzenianiu się kultu Baala przypisano politycznemu sojuszowi króla Achaba z Izraela i różnych fenickich państw, co doprowadziło do zmniejszenia religijnej czystości, zgodnie z Biblią.
Rolą Eliasza było przywrócenie ludu Królestwa Izraela do czci prawdziwego Boga Jahwe i potępienie powstających kultów, które czciły pogańskich bogów. W Biblii opowieść Eliasza kończy się, gdy jedzie rydwanem ognia do nieba, wskazując, że nie jest naprawdę umarły, ale zamiast tego czeka na powrót wraz z przybyciem Mesjasza. Eliasz jest również wymieniony w Koranie jako sprawiedliwy i pobożny człowiek, który potępił kult Baala i reprezentował Boga.
