Tematem "Orła" Alfreda, lorda Tennysona jest samotność i majestat ludzkiej egzystencji. Poprzez skojarzenie, Tennyson wyjaśnia, że używa orła jako personifikacji człowieka i używając wielu symboli, daje wrażenie, co znaczy być człowiekiem.
Głównym słowem, które wyjaśnia, że Tennyson symbolizuje ludzkość, jest użycie "rąk" zamiast "pazurów". Tennyson pisze również, że orzeł "stoi" zamiast "grzęd", co jest kolejną oznaką ludzkiej kondycji. Aliteracja ze słowami "klamry", "crags" i "crooked" sugeruje dojrzałość. Słowa "pomarszczone" i "pełzają", aby opisać morze daleko poniżej, wskazują na śmiertelność związaną z ziemią. Ogólny obraz sugeruje osamotnionego, starzejącego się człowieka, który tęskni za lotem, który symbolizuje nieśmiertelność, ale jest związany lub "zadziwiany" przez granice swojego człowieczeństwa. W końcu zamiast unieść skrzydła i wznieść się, upada, co może symbolizować jego śmierć. Zamiast "bliskiego słońca" sugerującego bliskość Boga, Tennyson mógł mieć na myśli grecki mit Ikara, który ze skrzydłami wosku leciał coraz wyżej, aż wosk stopił się i upadł.
Alfred, lord Tennyson, poeta Laureat Wielkiej Brytanii i Irlandii za panowania królowej Wiktorii, był poetą znanym z żywych obrazów i melodyjnych słownych interakcji. Był jednak skłonny do melancholii, choć precyzja jego poetyckiej harmonii również dawała pewność i spokój. Inspiracja dla "Orła" przyszła do niego podczas podróży do Pirenejów na granicy hiszpańsko-francuskiej latem 1830 roku.
