Według Cathryn Chaney dla SFGate, nazwa naukowa włoskiej rośliny wrzosowatej to Erica x darleyensis. Roślina ma ciemnozielone liście przypominające igłę i produkuje kwiaty w kształcie dzwonu lub rurki w różnych odcieniach bieli i różu od zimy do wiosny. Rośnie do około 2 stóp i rozciąga się na około 2 stopy. Roślina jest na ogół używana jako okrywowa.
Włoski wrzos rośnie dobrze w większości warunków glebowych, które zapewniają dobry drenaż. Stosowanie humusu lub kompostu raz w roku jest zwykle wystarczającą ilością nawozu, ale jeśli roślina nie rośnie lub dobrze kwitnie, można zastosować nawożenie kwaśne. Włoski wrzos radzi sobie najlepiej z pełnym słońcem i nie toleruje suchych lub rozmoczonych warunków. Roślina powinna być konsekwentnie wilgotna.
Włoski wrzos jest hybrydą między zimą a wrzosowiskami Irlandii. Po raz pierwszy odkryto ją w późnych latach 1900 w Derbyshire w Anglii. Od tego czasu hybryda została podniesiona w licznych programach hodowlanych. Włoski wrzos jest jednym z najłatwiejszych w uprawie wrzosów i jednym z najlepszych dostępnych w zwalczaniu chwastów. Można go sadzić w różnych miejscach, w tym jako podłoże na niskie stacje robocze, wokół patio lub jako roślina pojemnikowa.
