U.S. imperializm miał różne wyniki na Kubie, na Filipinach i na Hawajach. Rewolucja doprowadziła do komunistycznej formy rządu na Kubie; Filipiny stały się niepodległym krajem; a Hawaje stały się państwem Unii.
Na Kubie amerykański imperial manifestował się głównie kontrolą nad gospodarką. Seria skorumpowanych administracji, których kulminacją była dyktatura Fulgencio Battisty, doprowadziła do powszechnego poparcia rewolucji Fidela Castro, który wkroczył do Hawany w 1959 r. I ustanowił rząd komunistyczny na bazie Związku Radzieckiego. Nowy system skonfiskował nieruchomości i firmy amerykańskie, a w zamian USA nałożyły embargo handlowe.
W 1898 r. hiszpańska flota w Zatoce Manilskiej została pokonana przez admirała Deweya, a dzięki traktatowi paryskiemu Hiszpania oddała Filipiny w ręce Stanów Zjednoczonych. Plan USA był zawsze tymczasowy dla jego administracji. W 1935 roku, na mocy ustawy Tydings-McDuffie, Filipiny uzyskały status samorządnej wspólnoty. 4 lipca 1946 r., Tuż po zakończeniu II wojny światowej, nowy naród stał się niepodległą Republiką Filipin.
W 1900 r. Stany Zjednoczone zaanektowały wyspy Hawajów. Główną działalnością na wyspach był przemysł cukrowniczy, który dominował w gospodarce do momentu zastąpienia go przez turystykę, zgodnie z HawaiiHistory.org. Podczas II wojny światowej Hawaje były w stanie wojennym. W 1959 roku stał się 50. stanem Stanów Zjednoczonych.
