Nie ma czegoś takiego jak reformacja katolicka, chociaż była reformacja protestancka w XVI-wiecznej Europie. Ta reformacja wyszła z chrześcijańskiej praktyki frustracji wiarą katolicką.
Ci reformatorzy uważali, że Kościół katolicki nie zwrócił uwagi na doktrynę zawartą w Biblii i spędzał zbyt wiele czasu na tworzeniu wierzeń, które nie były zgodne z Biblią. Byli także zdenerwowani sposobem, w jaki wybrani zostali przywódcy w Kościele katolickim. Odkryli, że Kościół koncentruje się na utrzymaniu władzy politycznej i władzy religijnej w kilku rękach, a nie na przekazywaniu władzy ludziom Kościoła.
Głównymi reformatorami reformacji protestanckiej byli Marcin Luter, Henryk VIII i Jan Kalwin. Martin Luther uważany jest za wybitnego człowieka odpowiedzialnego za reformację, ponieważ napisał "95 tez" w 1517 roku, w którym mówił o swoich poglądach, że Biblia powinna być narzędziem używanym do określania zasad religijnych, a nie tradycji. Jego "95 tez" wywołało debatę i doprowadziło do reformacji. Luter był także na tyle sprytny, by myśleć o używaniu prasy drukarskiej, aby dotrzeć do szerokiego grona chrześcijan. Luter rozpoczął swój własny kościół znany jako luteranizm i został ekskomunikowany z Kościoła katolickiego.
