Faktyczna przyczyna stanu Helen Keller jest nieznana, ale niektórzy spekulują, że była to choroba różyczki lub szkarlatyna. Wiele jej objawów określano jako "przekrwienie" mózgu i żołądek. Mimo że była upośledzona fizycznie, Helen była w stanie uczyć się i prowadzić produktywne życie.
Istnieje popularne błędne przekonanie, że Helen Keller urodziła się głucha i ślepa. Jednak zachorowała około 18 do 19 miesięcy. Choć przeżyła chorobę, została ślepa i głucha. Ona również nie mówiła, dopóki nie miała 10 lat. Helen była trudnym dzieckiem, ale jej nowa nauczycielka Anne Mansfield Sullivan uspokoiła ją. Anne, która miała słaby wzrok, rozumiała frustrację, z jaką Helen musiała codziennie mierzyć. To doprowadziło ją do znalezienia równowagi między miłością i dyscypliną z Helen. Chociaż zajęło to trochę czasu, Anna była w stanie nauczyć Helen palców przeliterować słowa na dłonie ludzi. Po kilku latach Helen wyraziła chęć przemówienia, ale nigdy nie była w pełni usatysfakcjonowana swoim głosem. Helen ostatecznie uczęszczała do Radcliffe College i otrzymała tytuł licencjata w dziedzinie sztuki; była pierwszą głuchoniemą i niewidomą studentką, która osiągnęła ten kamień milowy. Przez resztę życia Helen spędzała większość czasu na pisaniu i cieszeniu się życiem.
