Mahatma Gandhi, przywódca praw obywatelskich w Indiach, pomógł krajowi w ruchu niepodległościowym. Jego praca na rzecz Indian odbyła się zarówno w Indiach, jak iw Afryce Południowej. Został zamordowany przez Nathurama Godse'ego, hinduskiego fanatyka, w 1948 roku.
Urodzony 2 października 1869 w Porbandar w Indiach, Gandhi studiował prawo na University College London w Londynie, Anglia. Po studiach wyjechał do Republiki Południowej Afryki, by występować w imieniu Indian. Po dwudziestu latach przeciwstawiania się dyskryminującym przepisom w tym kraju powrócił do Indii, gdzie został przywódcą Indyjskiego Kongresu Narodowego, który wspierał zasadę domu. Popierał politykę pokojowego protestu jako środka do uzyskania niezależności. Jego praca rozciągała się także na kres ubóstwa, wyzwalania kobiet i kończącej się dyskryminacji kastowej.
Gandhi spędził dwa lata w więzieniu od 1922 do 1924 r. na spisek. W 1930 roku maszerował 200 mil, aby zebrać sól morską w spektaklu buntu przeciwko monopolowi rządu indyjskiego na sól. Ten marsz ponownie wylądował w więzieniu, ale jego zwolnienie w 1931 r. Zbiegło się z tym pojawieniem się podczas konferencji okrągłego stołu w Londynie dotyczącej indyjskiej reformy konstytucyjnej. W 1946 r. Pracował w Gabinetowej Misji nad utworzeniem nowej konstytucyjnej struktury. Owoc jego prac pokazał w 1947 roku niezależność Indii. Jego ostatnia praca społeczna, kończąca konflikt muzułmańsko-muzułmański w Bengalu, doprowadziła do jego śmierci w 1948 roku.
