W zależności od kultury białe konie symbolizują czystość, bohaterstwo lub śmierć. Biały jest najrzadszym kolorem konia, a białe konie kojarzą się ze szlachetnością w rycerskości, ze słońcem w greckiej mitologii i z końcem świata w chrześcijaństwie. Często są to psychopompy, przewodniki między światami żywych i umarłych.
Już w czasach paleolitu biały koń był symbolem połączenia pomiędzy światem powszednim a życiem pozagrobowym lub krainy bogów. Kreda Uffington White Horse, pocięta na murawę na wzgórzu w hrabstwie Oxfordshire, może być tego rodzaju figurą, a Epona, celtycka bogini koni, jeździ białą klaczą, by eskortować dusze do krainy umarłych i przynosić sny. Walkiria z Norsu jeździła białymi skrzydlatymi końmi, by zebrać duchy bohaterów poległych w bitwie.
Biały koń jest tradycyjnym rumakiem dobrego boga lub bohatera i jest jedynym stworzeniem na tyle czystym, by nosić bohatera, by zwyciężyć zło. Sleipnir, ośmiogowy koń Odyna, był szary i najprawdopodobniej miał biały płaszcz, ale czarną skórę. Biały skrzydlaty koń Pegasus porwał bohatera Bellerofona do bitwy, a później zabrał ze sobą pioruny Zeusa.
Jak przystało na swoją drugą rolę jako psychopompa, blady koń nosi również figurę Śmierci w biblijnej Czterech Jeźdźcach Apokalipsy. W religii hinduskiej, ostatni awatar Vishnu, Kalki, pojedzie także na białym koniu i zapoczątkuje koniec świata.
