Krzyż zakotwiczony symbolizuje nadzieję chrześcijan na zbawienie przez Jezusa Chrystusa. Kotwica jest wymieniona w Liście do Hebrajczyków w Nowym Testamencie i jest jednym z najwcześniejszych symboli chrześcijańskich.
We wczesnym chrześcijaństwie w czasach prześladowań kotwica była jednym z substytutów symbolu krzyża. Pierwsi chrześcijanie byli niechętni publicznemu ukazaniu podstawowego symbolu wiary w pogańskie otoczenie. Ponadto niektóre regulacje kościelne zadeklarowały, że to, co było adorowane, nie powinno stać się jedynie dekoracją.
Kotwica często znajduje się w miejscach pochówku pierwszych rzymskich chrześcijan. Innymi używanymi symbolami zastępczymi były trójząb i krzyżyk, który wygląda jak grecka litera chi. Szeroko rozpowszechnionym symbolem Ukrzyżowania w tych dniach było jagnięce u podnóża kotwicy: jagnię reprezentujące Chrystusa i zakotwiczenie krzyża.
W Liście do Hebrajczyków 6:19 nadzieja na życie wieczne przez śmierć Jezusa Chrystusa nazywana jest "pewną i niezłomną kotwicą duszy". Klemens Aleksandryjski był jednym z pierwszych przywódców Kościoła, którzy sprzeciwiali się używaniu symboli. Niemniej jednak zatwierdził krzyż kotwicy. Krzyż kotwiczny był znakiem męczeństwa św. Klemensa, który na rozkaz cesarza Trajana był przywiązany do kotwicy i utonął w morzu.
