Kość kostna, zwana także kalusami włóknisto-włóknistymi, stanowi krytyczny wczesny krok w próbie leczenia złamania kości przez organizm. Wyróżnia się formowaniem kości i chrząstek w strukturę przypominającą most wokół miejsca zerwania.
Proces rozpoczyna się, gdy tymczasowy stwardniały tworzy się wokół miejsca złamania, zwykle pomiędzy 1 a 2 tygodniem po wystąpieniu pierwotnej przerwy. W ciągu następnych tygodni każda strona przerwy zaczyna formować coś, co nazywa się kołnierzem, kompozytem osteoblastów (komórek tworzących nową kość) i okostną (gdzie powstaje nowa kość). Następnie, poprzez szybką proliferację, dwa kołnierze rosną w kierunku do siebie, zamykając szczelinę złamania.
Uzyskana kostna kość jest zwykle pierwszą oznaką leczenia, którą lekarz ogląda na zdjęciu rentgenowskim, zazwyczaj w ciągu 2 do 3 tygodni po urazie. Wytworzona w tym procesie chrząstka ustępuje w tym okresie mocniejszym wypukłościom kostnym, które tworzą się na końcach pęknięć, łącząc je ponownie. W ciągu kolejnych miesięcy lub lat, kalus zostaje ostatecznie ponownie wchłonięty przez organizm po przebudowie kości.
Tworzenie kostninowych kości jest na ogół szybsze u dzieci niż u dorosłych, a kora korowa (zwarta) goi się szybciej niż kości gąbczaste (gąbczaste lub gąbczaste).
