Celtyckie drzewo życia jest symbolem reprezentującym wzajemne powiązania życia na Ziemi i związek między światem ludzkim a światem duchów. Jest zwykle przedstawiany jako pojedyncze drzewo z gałęziami szerokie u góry i korzenie rozłożone na dole.
Chociaż celtyckie wersje drzewa życia są popularne, symbol ten był używany na całym świecie. Niektóre religie nadawały jej nieco inne znaczenia, ale wiele z nich jest podobnych do celtyckich. Projekt również jest nieco inny. Wersja celtycka datuje się na co najmniej 2000 B.C., w oparciu o rzeźby znalezione w północnej Anglii.
Drzewa odgrywały znaczącą rolę w starożytnym celtyckim życiu i wierzeniach. Celtowie uważali niektóre drzewa za święte i wykorzystywali je jako część różnych ceremonii religijnych. Zostawią ofiary u podstawy lub przywiązane do liści niektórych z tych świętych drzew. Ogham, starożytny alfabet celtycki, był również oparty na drzewach. Każda litera reprezentuje typ, taki jak dąb.
Związek między drzewami a światem duchów może być spowodowany tym, że ludzie starożytni obserwowali drzewo w ciągu całego cyklu życia. Wiosną powstają nowe pąki i liście, a następnie rosną i pozostają zielone przez całe lato. Jesienią liście zaczynają padać, a zimą całe drzewo wydaje się martwe. Starożytni Celtowie używali tego, aby symbolizować śmierć i odrodzenie.
