Sito fluorescencyjne jest rodzajem przezroczystego ekranu powlekanego po jednej stronie luminoforem, który fluoryzuje pod wpływem promieni katodowych lub promieni X. Fluoroskopia to metoda obrazowania wykorzystująca promieniowanie rentgenowskie i fluoroskop do produkcji ruchomych obrazów wewnętrznych narządów pacjenta w czasie rzeczywistym.
Prosty fluoroskop zawiera źródło promieniowania rentgenowskiego i ekran fluorescencyjny, pomiędzy którymi umieszcza się pacjenta. Gdy promienie X przechodzą przez ciało pacjenta, są tłumione przez różne ilości, gdy stykają się z różnymi organami ciała, wyświetlając cień na ekranie fluorescencyjnym.
Współczesne fluoroscopy mają jednak wzmacniacz obrazu RTG i kamerę wideo CCD, które umożliwiają rejestrowanie i wyświetlanie obrazów na monitorze. Promienie rentgenowskie są rodzajem promieniowania jonizującego, które stanowią potencjalne wysokie ryzyko raka wywołanego promieniowaniem i dlatego wymagają ostrożności, aby uniknąć stosowania wysokich dawek u pacjenta podczas zabiegów fluoroskopowych. Dłuższe procedury fluoroskopowe nieuchronnie prowadzą jednak do wchłaniania stosunkowo wysokich dawek przez pacjenta.
Rozwój technologiczny, taki jak digitalizacja przechwyconych obrazów i systemów płaskich czujników panelowych, pomaga zmniejszyć narażenie pacjenta na promieniowanie. Dawki promieniowania mogą się różnić w zależności od wielkości pacjenta i długości procedur. Czas naświetlania zależy od procedury.
