Ekstremalne zbliżenie to ujęcie wykorzystywane w produkcji filmów, produkcji telewizyjnej i fotografii, w którym aparat skupia się na konkretnym szczególe tego tematu. Ekstremalne zbliżenia są niezwykle intymne i najlepiej używane z oszczędnością, według Serif Ltd.
W skrajnym zbliżeniu kamerzysta przybliża obraz do określonej części obiektu. Ujęcie, w którym oko, usta, nos lub inna część twarzy osoby wypełnia większość kadru, jest przykładem skrajnego zbliżenia. Ponieważ przekazuje ograniczoną ilość emocji, ekstremalne zbliżenie jest zwykle poprzedzane i poprzedzane szerszym ujęciem podczas filmowania. Podczas robienia zdjęć, obiekt skrajnego zbliżenia nabiera niemal abstrakcyjnej jakości.
Fotografowie i filmowcy używają ekstremalnych zbliżeń z wielu powodów, w tym braku miejsca, czasu i nacisku. Na ciasnym planie, gdy szersze ujęcie nie jest możliwe, ekstremalne zbliżenie często jest techniczną koniecznością. Ekstremalne zbliżenie jest często wykorzystywane w kluczowych momentach, ponieważ tempo akcji przyspiesza, a sceny szybko przeskakują z jednego do drugiego. Łza tocząca się po policzku, para drżących rąk i czerwone diody LED na tykanie bomby zegarowej to sceny często uchwycone przez ekstremalne zbliżenia.
