Japoński mechanizm kwarcowy jest mechanizmem utrzymywania czasu w oparciu o regularną wibrację maleńkiego fragmentu kryształu kwarcu. "Japońska" część nazwy odnosi się do miejsca, w którym mechanizm został wyprodukowany, a nie gdzie kryształ pochodził z.
Wszystkie zegarki i zegarki wymagają regularnie poruszającego się obiektu, zwanego oscylatorem, aby mieć pewność, że czas, przez który się przechowuje, nie staje się błędny. Znanym przykładem jest wahadłowe wahadło zegara dziadka. Zegarki oparte na zegarku używają fizycznych dźwigni, sprężyn i kół zębatych współpracujących, aby uzyskać regularny i precyzyjny obrót dłoni wokół tarczy zegarka.
Zegarki kwarcowe nie potrzebują skomplikowanych fizycznych części zegarków zegarków. Ich oscylatorem nie jest wahadło ani sprężyna, ale sam kryształ kwarcowy. Kryształ wibruje w odpowiedzi na mały ładunek elektryczny stale na niego nałożony. Naukowcy nazywają wibracje efektem piezoelektrycznym, a ilość wibracji może być bardzo dokładnie znana, co pozwala na niezwykle dokładne zachowanie czasu.
Wibracje kryształu wysyłają impulsy do obwodu, który je liczy i sprawiają, że ręce zegarka się obracają. Ponieważ żadna z części mechanicznych nie zapewnia zegarka czasu, zegarki z mechanizmami kwarcowymi nie wymagają zwinięcia.
