"Noc" Elie Wiesela dotyczy człowieka o imieniu Eliezer i jego doświadczeń podczas Holokaustu. Ta historia jest podobna do wspomnień, ponieważ Wiesel używa postaci Eliezera jako przedstawiciela dla siebie na wiele sposobów.
Historia zaczyna się od narratora Eliezera, studiującego żydowskie książki w jego rodzinnym mieście na Węgrzech. Jego nauczyciel, Moshe the Beadle, zostaje deportowany i nie wraca na kilka miesięcy. Kiedy Moshe wraca, mówi, że niemiecka tajna policja, Gestapo, zabiera ludzi do lasu i rozbiera ich. Nikt nie wierzy w Moshe.
W 1944 r. naziści okupują Węgry i podejmują represje przeciwko ludności żydowskiej. Szybko stają się one środkami uprowadzenia, w których ludność żydowska i Eliezer zostają zabrani do Birkenau, który jest w drodze do obozu koncentracyjnego w Oświęcimiu. W Birkenau Eliezer zostaje rozdzielony z ojcem od matki i sióstr. Nigdy więcej ich nie widzi. Eliezer i jego ojciec przechodzą test ewaluacyjny, więc mogą mieszkać i pracować.
Eliezer jest zmuszony obserwować powieszenie więźniów i widzieć, jak dzieci palą się żywcem. Eliezer jest również zmuszony oddać swój złoty ząb swemu brygadziście, a boleśnie wyrywa go z ust łyżką. Eliezer zostaje przewieziony do szpitala na operację z powodu urazu stopy, ale podczas pobytu w szpitalu Rosjanie robią postępy, a Niemcy zmuszają więźniów do marszu śmierci. Maszerują przez ponad 50 mil do innego obozu koncentracyjnego. Ojciec Eliezera umiera z powodu przemocy fizycznej i dyzenterii. Eliezer przeżywa i zostaje wyzwolony z obozu razem z innymi 11 kwietnia 1945 roku przez amerykańską armię.
