Elie Wisel napisał książkę "Noc" jako wspomnienie swoich doświadczeń jako Żyda podczas Holokaustu. Sam siebie nazywa "posłańcem umarłych wśród żywych" poprzez swoje literackie świadectwo. "Noc" kronikuje Holocaust i służy jako trampolina dla wszystkich kompozycji Wiesela.
Wiesel pisze z wigorem, by nigdy nie zapomnieć o tym, co wydarzyło się w Holocauście. Oprócz pisania walczył o prawo do niesprawiedliwości na całym świecie w takich miejscach jak Rwanda. Wiesel, z silnym zapleczem żydowskich studiów, zmaga się z Bogiem we wszystkim, co pisze. Chociaż jego książki czasami podważają istnienie Boga, przyznaje, że z powodu swoich doświadczeń nie może zrozumieć, że Bóg nie może istnieć. Poza wykładami, esejami i wywiadami Wiesel napisał 16 książek. Niektóre z nich to fikcja, inne nie są fikcją, ale wszystkie wracają do epicentrum "Nocy" i mają charakter autobiograficzny.
Wiesel poważnie traktuje swoją odpowiedzialność jako świadka. Dokładne opowiadanie o tym, co stało się z umarłymi i dzielenie się tym, czego nie mogą, jest jednym z jego głównych celów. Wraz ze swoim świadectwem stara się tworzyć nadzieję, zmniejszać cierpienie i zwalczać niesprawiedliwość. Osiąga swoje cele za pomocą pióra, papieru i historii. Według Wiesela: "Bóg stworzył człowieka, ponieważ kocha opowieści", a Wiesel wie, że jego historia musi zostać udostępniona.
