Mikrofilm na wyjściu komputerowym jest produktem polegającym na kopiowaniu informacji z mediów elektronicznych na mikrofilmy. Technologia COM, z historią sięgającą pierwszego patentu na mikrofotografię w 1839 roku, została wykorzystana do dokumentów i gazet archiwum od 1920 roku. Wraz z pojawieniem się komputera osobistego mikroformy tworzone komputerowo stają się coraz bardziej popularne w zastosowaniach pozabibliotecznych, takich jak przechowywanie katalogów i rejestrów pacjentów.
Ważną zaletą wykorzystania mikrofilmu wyjściowego komputera do archiwizacji dokumentów jest pojemność pamięci. Komisja Indiana ds. Dokumentacji Publicznej stwierdza, że jedna karta z mikrofiszami może pomieścić 230 obrazów, a pojemnik o pojemności 1 metra sześciennego, zawierający 6000 kart, może pomieścić 1 380 000 zdjęć. Komisja stwierdziła, że jeśli każdy z tych obrazów miałby być wydrukowany na jednym arkuszu papieru, ich przechowywanie wymagałoby 460 pudełek, ponieważ każda z nich zajmowałaby tylko 3000 stron.
Oprócz zwiększonej wydajności pamięci, prowizja wykazała, że nowsza technologia COM oferuje lepszą jakość obrazu przy koszcie porównywalnym z kosztem drukowania papieru. Jeśli koszt ich wydrukowania czarno-białego dokumentu na papierze standardowego formatu ze scentralizowanej drukarki wynosi 3 centy, ten sam dokument mógłby zostać wygenerowany na mikrofilmach COM za 0,003 centa za arkusz. Liczby te nie uwzględniają dodatkowej redukcji kosztów wynikających z oszczędności na powierzchni magazynowej.
