Moneta niklowa Stanów Zjednoczonych jest dziś wykonana w 100% z miedzi, z powierzchnią wykonaną z 25% niklu i 75% miedzi. Ale nie zawsze tak było. W przeszłości nikiel był nazywany półśrodkiem i był zrobiony ze srebra. Disme wymawia się w taki sam sposób jak słowo dime.
Pierwszy nikiel w Stanach Zjednoczonych był wart trzy centy, ponieważ cena pocztowa listu spadła z pięciu centów do trzech centów w 1851 roku. Została wykonana ze srebra. Kiedy wybuchła wojna domowa, nowa wersja tej monety trzy centowej została wykonana z niklu i miedzi, aby zapobiec gromadzeniu srebra. Ponieważ słowo miedź było już używane jako pseudonim dla monety jednocentowej, słowo "nikiel" zostało użyte dla tej monety o wartości trzech centów.
W 1866 roku wartość srebra była znacznie większa niż złota, więc ludzie gromadzili srebrne monety i powodowali braki. To skłoniło Mennicę Stanów Zjednoczonych do wprowadzenia osłony niklowej, która została wykonana z 75 procent miedzi i 25 procent niklu. Wraz z upływem lat wprowadzono nowe nikielki, ale składały się one ze zmian w projekcie, a nie zmian w składzie.
Nikiel użyty dzisiaj został po raz pierwszy wybity w 1938 roku i zawierał obraz Thomasa Jeffersona. W latach 1938 i 1942 ten nikiel miał taką samą średnicę, wagę i skład jak nikiel bawoli. Podczas II wojny światowej brakowało niklu, więc skład niklu Jeffersona zmieniono na srebro, miedź i mangan. W 1946 roku, po zakończeniu wojny, Mennica powróciła do tradycyjnego, pięcioprocentowego składu monet z miedzi i niklu, który jest nadal używany.
