Obraz satelitarny jest obrazem całości lub części Ziemi, zrobionej przy użyciu sztucznych satelitów. Te obrazy mają wiele zastosowań, w tym: kartografię, wywiad wojskowy i meteorologię. Obrazy satelitarne mogą być widoczne jako obrazy światła, obrazy pary wodnej lub obrazy w podczerwieni.
Widoczne obrazy satelitarne to zdjęcia przedstawiające wygląd nieba i ziemi z kosmosu w danym momencie. Ta forma jest używana przede wszystkim w godzinach dziennych. Zdjęcia nocne mogą być wykorzystywane do śledzenia ludzkiego życia lub dokumentowania nocnych źródeł światła.
Obrazy w podczerwieni wykrywają wzory ciepła w chmurach i na ziemi. Ponieważ zdjęcia satelitarne na podczerwień nie są oświetlane światłem widzialnym, obrazy te można robić o każdej porze dnia.
Obrazy pary wodnej pokazują wilgoć w atmosferze, często w postaci chmur. Są one wykorzystywane do śledzenia potencjalnych burz i prognoz pogody.
CIMSS stwierdza, że obrazy satelitarne są dobrym odzwierciedleniem tego, co dzieje się na całym świecie, szczególnie nad oceanami, w których występują duże luki danych. Poprawia dokładność prognozowania, umożliwiając meteorologom lepsze zrozumienie zachowania atmosfery. Dwa typy satelitów krążących wokół Ziemi to geostacjonarne i polarne satelity. Geo-graficzne stacjonarne satelitarne satelity operacyjne pozostają ponad ustalonym obszarem na powierzchni Ziemi, około 22 500 kilometrów ponad równikiem. Satelity te zawsze widzą tę samą część globu, gdy obracają się wraz z Ziemią, pozwalając meteorologom zobaczyć, jak rozwija się pogoda. Natomiast orbitujące wokół siebie orbitujące satelity biegną na niższych wysokościach, od 800 do 900 kilometrów ponad równikiem. Podążają nową ścieżką na każdej orbicie. Satelity geostacjonarne są bardziej przydatne dla meteorologów operacyjnych, ponieważ satelity polarne nie widzą w sposób ciągły tego samego regionu.
