Pamięć flash oznacza każde urządzenie do przechowywania danych, które wykorzystuje pamięć flash typu NAND. Standardowy system pamięci flash składa się z dwóch części: jednostki pamięci i kontrolera dostępu. Jednostka pamięci umożliwia systemowi przechowywanie danych, podczas gdy kontroler dostępu reguluje dostęp do przestrzeni dyskowej. Typowymi przykładami urządzeń pamięci flash są dyski półprzewodnikowe i karty pamięci flash.
Jedną z zalet pamięci flash jest jej efektywność energetyczna. W porównaniu do tradycyjnych dysków twardych zużywa pięć razy mniej energii. Jest również odporny na zużycie, ponieważ brakuje mu części mechanicznych. Jednak wadą pamięci flash jest to, że szybkość zapisu jest wolniejsza w porównaniu z tradycyjnymi dyskami twardymi, szczególnie w przypadku urządzeń jednopoziomowych. Dodatkowo ma ograniczoną tolerancję na cykle kasowania zapisu.
Pamięć flash NAND używana przez urządzenia pamięci flash działa poprzez przechowywanie danych w szeregu komórek pamięci składających się z tranzystorów z ruchomą bramką. Te tranzystory są ułożone w siatkę i mają dwie bramki, w przeciwieństwie do tradycyjnych tranzystorów, które mają tylko jedną. Pozwala to zachować napięcie między bramkami, czyniąc przechowywane dane nieulotnymi, co oznacza, że są zachowywane nawet po wyłączeniu urządzenia. Jedynym sposobem na usunięcie danych jest spuszczenie napięcia między bramkami za pomocą funkcji unikatowej dla pamięci flash.
