Perspektywa jednopunktowa jest rodzajem rysunku perspektywicznego, w którym wszystkie linie na rysunku zbiegają się w jednym określonym punkcie, zwanym punktem znikającym. Jednopunktowa perspektywa służy do zapewnienia głębi rysunkowi, ponieważ obrazy na pierwszym planie są większe i wydają się bliższe niż mniejsze obrazy w tle.
Jednopunktowy rysunek perspektywiczny zawiera równoległe pionowe linie i równoległe poziome linie. Calin Teodorescu for Tuts + sugeruje ostrożność przy wyborze punktu zbiegu dla jednopunktowego rysunku. Jednym z pułapek artystów jest umieszczanie tematu rysunku po tej samej stronie, co punkt znikający. To powoduje, że obiekt ma tylko dwie strony zamiast trzech, przez co obiekt wydaje się płaski i nudny. Umieszczając obiekt po przeciwnej stronie punktu zbiegu, artysta może dodatkowo zaakcentować temat, kontrastując wiele wymiarów obiektu z resztą obrazu.
Jednopunktowy rysunek perspektywiczny najlepiej nadaje się do opisywania wnętrz architektonicznych długich pomieszczeń, koncepcji sztuki i koncepcji obiektów, w których przód obiektu jest skierowany do widza. Dobrze znanym przykładem rysunku z jednopunktową perspektywą jest para torów kolejowych znikających w odległym horyzoncie.
