Płaska mapa to rzut powierzchni Ziemi na dwuwymiarową płaszczyznę, zgodnie z NationalAtlas.gov. Ponieważ krzywe powierzchni Ziemi, każda projekcja na płaskiej mapie powoduje zniekształcenia. Kula ziemska jest najdokładniejszym przedstawieniem Ziemi, ale jest niepraktyczna dla większości zastosowań, podczas gdy płaskie renderowanie jest użyteczne, ale nie tak dokładne. Płaska mapa może być wydrukowana na papierze lub cyfrowo renderowana na ekranie komputera.
Projekcje map łatwo tworzą różne widoki dużych lub małych części Ziemi, a każdy rodzaj projekcji ma zalety i wady w zależności od jego skali i przeznaczenia. Każda projekcja powoduje zniekształcenia odległości, obszaru, kształtu lub kierunku, podczas gdy różne typy rzutowania minimalizują jedno lub więcej zniekształceń. Jedną z projekcji zwykle używaną do tworzenia płaskich map jest projekcja Mercatora, która pokazuje proste linie szerokości i długości geograficznej, dzięki czemu jest przydatna do nawigacji, ponieważ kierunki kompasu są prawdziwe. Atlas Narodowy Stanów Zjednoczonych wykorzystuje projekcję Lamberta Azimuthal Equal Area, ponieważ zachowuje najlepszy obraz obszaru i odległości. Amerykańskie badanie geologiczne wykorzystuje projekcję konforemną, np. Mercator lub koniczyny Lamberta, ponieważ dokładniej przedstawia topografię, utrzymując dokładne relacje kątowe i kształty na małym obszarze.
