Nie było jednej przyczyny ani wydarzenia, które doprowadziły do upadku Republiki Rzymskiej. Niepokój społeczny i polityczny, szybka ekspansja i korupcja wśród bogatych i wpływowych wszystkich odegrały pewną rolę.
Konsekwencje wojny Republika Rzymska wdała się w serię wojen, które rozszerzyły terytorium republiki i przyniosły jej duże sumy pieniędzy. Te wzrosty w skarbcu doprowadziły do wzmożonej konkurencji o urzędy publiczne i wzmożonych przypadków przekupstwa w społeczeństwie, gdy obywatele próbowali uzyskać dostęp do pieniędzy. Rzymianie przywieźli również ludzi, których schwytali podczas bitwy, i zmusili ich do niewolnictwa. Doprowadziło to do zmiany w wiejskich, rolniczych regionach. Zamiast małych, rodzinnych gospodarstw, bogaci obywatele prowadzili duże majątki we Włoszech i na Sycylii, napędzane niewolniczą pracą.
Zwiększona moc Rzymu W tym czasie miasto Rzym znacznie się rozrosło. Obywatele Rzymu i Włoch w poszukiwaniu pracy i poprawy warunków życia przybywali do miasta, zwiększając potrzebę poprawy infrastruktury. Aby zbudować potrzebne drogi i budynki, Rzymianie polegali na niewolniczej pracy. Kiedy Republika przestała angażować się w tak wiele wojen w 146 pne, dochody również zwolniły, pozostawiając niewiele dostępnych środków na wsparcie obywateli. Zwiększona władza Rzymu poprawiła także status rzymskich senatorów, którzy starali się osiągnąć i utrzymać swoją władzę. Doprowadziło to do jeszcze większej korupcji w rządzie i wśród ludzi.
Obciążenie finansowe Republiki Aby zrekompensować utratę wojennych zysków, Rzym zwrócił się do systemu podatkowego, który okazał się tak opłacalny, że przestał pobierać podatki od obywateli Rzymu. Doprowadziło to do niezadowolenia w prowincjach. Nie tylko ponoszą ciężar podatkowy całej Republiki, ale także system podatkowy był skorumpowany. Zawieranie potyczek w prowincjach również okazało się trudne, ponieważ Rzym walczył o znalezienie personelu dla swojej armii. Żołnierze uważali, że pracowali zbyt ciężko, aby otrzymać niewielkie wynagrodzenie. Rzym starał się ustanowić projekt, by wypełnić pozycje wojskowe, ale używał dokumentacji ziemi do szkicowania ludzi. Aby uniknąć przeciągu, mężczyźni porzucili swoją ziemię, co pozostawiło ich bez środków do zarabiania pieniędzy. To jeszcze bardziej wyczerpało skarb państwa.
Początek końca Wielu uczonych wskazuje na prawo zaproponowane przez Tiberiusza Semproniusa Gracchusa w 156 r. B.C. jako początek upadku Republiki. Gracchus opracował plan, który dał ziemię publiczną biednym obywatelom. Pomysł jednak podszedł bezpośrednio do zgromadzenia ludzi, zamiast przejść przez Senat. Mimo, że propozycja lądu minęła, Gracchus dokonał kilku wrogów, a oni ostatecznie zamordowali go. Około 100 lat później Pompeius Magnus, Licyniusz Krassus i Juliusz Cezar stworzyli pierwszy triumwirat, ostatni krok przed założeniem imperium. Pod koniec drugiej wojny domowej, Pompejusz i Krassus nie żyli, pozostawiając Cezara jedynym władcą Rzymu. Kilka tygodni po tym, jak ogłosił się dyktatorem, grupa ludzi spisała się, by zabić Cezara i zakończyć jego kontrolę. Niecałe 20 lat później Republika Rzymska oficjalnie zakończyła się i przeszła w Imperium Rzymskie.
