"Całe lato w dzień" dotyczy życia na planecie Wenus. Oprócz jednego dnia, co siedem lat, kiedy wychodzi słońce, zawsze pada.
Krótka historia zaczyna się od klasy dzieci patrzących przez okno. Będąc urodzonym na Wenus, żadne z dzieci nie jest na tyle duże, aby widzieć słońce, z wyjątkiem Margot. Margot została sprowadzona na Wenus z Ziemi, gdy była na tyle dorosła, by pamiętać wygląd i dotyk słońca. Zgodnie z przewidywaniami naukowców słońce świeci tylko raz na siedem lat na Wenus. Dzień, w którym odbywa się opowieść, to jeden z tych dni.
Wszyscy uczniowie są stłoczeni wokół okna, czekając, aż opadnie deszcz. Szczególnie Margot jest bardzo podekscytowana. Wspominała głośno o słońcu, mówiąc, że wygląda jak "ogień w piecu". Koledzy Margot są zbyt niedojrzali, by ją zrozumieć lub uwierzyć, więc ze złości zamykają ją w szafie. Nauczyciel wchodzi, aby poinformować dzieci, że mają tylko dwie godziny na zabawę, zanim deszcz wróci. Dzieci wychodzą na zewnątrz i bawią się w ekstazie, ciesząc się swoim pierwszym dniem słońca. Jednak kiedy wracają do klasy, wszyscy zdają sobie sprawę, że zapomnieli o Margot. Zawstydzone dzieci przez kilka chwil spoglądają na siebie, zanim wypuszczą ją z szafy.
