Jonathan Edwards "Osobista narracja" obejmuje kwestie religii, emocjonalności, boskiej woli i nawrócenia. Jonathan Edwards wykorzystuje autobiograficzną historię, aby przeanalizować, jakie czynniki czynią autentyczne chrześcijańskie doświadczenie. Edwards przygląda się konfliktom ludzkich emocji, wyboru i boskiej woli, próbując odkryć definicję prawdziwego doświadczenia konwersji religii.
"Osobista narracja" zaczyna się od Edwardsa, który zastanawia się nad swoim doświadczeniem z dzieciństwa w religii. Doświadczenia były wypełnione silnymi emocjami, które szybko się wyczerpały, pozostawiając coś do życzenia. Po odwróceniu się od życia w grzechu, Edwards próbował ponownie utrzymać religijnie prawe życie z poczuciem czystej woli, która zawiodła. Edwards następnie próbował intelektualnego podejścia, a także wewnętrzne, instynktowne podejście do spraw duchowych do jego ostatecznego niezadowolenia. Pod koniec "Osobistej narracji" Edwards podkreśla, że prawdziwe doznanie duchowe może zostać osiągnięte jedynie przez coś, czego umysł ludzki nie może zapewnić.
Chociaż wiele terminów abstrakcyjnych jest używanych w "Osobistej narracji", Edwards obejmuje brak słów, których nie jest w stanie wyrazić jako "niewyrażalne doświadczenie Bożej obecności". Edwards porównuje cuda natury do Boga w "Osobistej narracji" i wyraża swoją radość z nich, jednocześnie poświęcając czas na opowiadanie swoich wad, aby przedstawić tortury wierzącego.
