Powieść regionalna próbuje zobrazować konkretny region geograficzny i ludzi, którzy go zamieszkują. Powieść regionalna jest zazwyczaj umieszczona w jednym obszarze kraju i przedstawia zwyczaje, kulturę, tło historyczne, dialekt i zachowanie tego regionu.
Wczesne przykłady powieści regionalnej obejmują dzieła anglo-irlandzkiej pisarki Marii Edgeworth. Pierwsze powieści Edgewortha z XIX wieku były jednymi z pierwszych, które zdały sobie sprawę z możliwości powiązania charakteru z konkretnym środowiskiem. Szkoccy powieściopisarze John Galt i Sir Walter Scott również byli pod silnym wpływem regionalizmu. Wraz ze wzrostem popularności powieści regionalnej pisarze zaczęli skupiać się na bardziej konkretnych regionach, takich jak koncentracja George'a Eliota na Midlands i sióstr Bronte na Yorkshire. W Stanach Zjednoczonych powieść regionalna pojawiła się i zyskała popularność po wojnie secesyjnej, z autorami takimi jak Mark Twain, Bret Harte i Kate Chopin. Wielu krytyków literackich, w tym Amy Kaplan i Richard Brodhead, twierdzili, że amerykańska powieść regionalna przyczyniła się zarówno do rekonsolidacji kraju po wojnie domowej, jak i do budowy większej tożsamości narodowej w Stanach Zjednoczonych końca XIX wieku. W XX wieku amerykańscy autorzy, tacy jak William Faulkner, Eudora Welty i Flannery O'Connor, zdobyli uznanie jako pisarze regionalni z Południa.
