Pełny tekst "Song of Hiawatha" Henry'ego Wadswortha Longfellowa przebiega na ponad sto stron i jest zbyt długi, aby można go było przedrukować tutaj. Zaczyna się dużo antrologizowany fragment: "Na brzegach Gitche Gumee, /O lśniącej Dużej Wody Morskiej, /Stood Nokomis, staruszka, /Wskazując palcem na zachód, /O wodzie skierowanej na zachód, /Do purpurowe chmury zachodu słońca. "
"Pieśń Hiawatha" została opublikowana w 1855 roku i odniosła natychmiastowy sukces. Stał się jednym z najlepiej sprzedających się długich wierszy w historii Ameryki. Infekcyjny rytm trochaiczny sprawił, że wiersz stał się popularnym wyborem do zapamiętywania, a zwroty takie jak "lśniąca woda z Wielkiego Morza" i "córka księżyca, Nokomis" stały się znane wszystkim. W późniejszych latach wiersz był czasami krytykowany i parodiowany za stylizowane, stereotypowe przedstawienie mowy indiańskiej. Longfellow najwyraźniej bardzo poważnie potraktował wiersz i oparł go na wcześniej istniejących legendach. Historyczny Hiawatha był członkiem narodu Irokezów. Żył w XVI wieku i odegrał zasadniczą rolę w utworzeniu Konfederacji Irokezów, która zjednoczyła Sześciu Narodów. Longfellow oparł swój wiersz na legendach Ojibway zebranych przez Henry'ego Rowe'a Schoolcrafta, który pomieszał Hiawathę z bohaterem Ojibway Manabozho.
