Rzeźba pełnoklatkowa, zwana także rzeźbą w rundzie, jest rzeźbą przeznaczoną do oglądania z każdej strony. Kontrastuje ona z reliefową rzeźbą, którą można oglądać tylko z jednej strony. Duża rzeźba w całości okrągła często obejmuje inżynierię i naukę tak samo jak sztukę, ponieważ musi również być wolnostojąca i uwzględniać perspektywę.
Rzeźba pełna jest jedną z najwcześniejszych form ludzkiej sztuki, stworzoną na długo przed słowem pisanym, a może nawet przed malowaniem jaskiń. Każda kultura wyraża się w rzeźbie, zarówno w formie ulgi, jak i rundy. W starożytnym Egipcie rzeźba w całości okrągła była ważną sztuką ceremonialną, ponieważ w odróżnieniu od rzeźby reliefowej czy obrazów, cała przedstawiona postać mogła być pokazana w realistyczny sposób. W czasie renesansu rozwój realistycznej rzeźby pełnometrażowej przyczynił się do rozwoju nauk takich jak anatomia, fizyka mechaniczna i perspektywa optyczna, z powodu wyjątkowych wyzwań, jakie przed nim stawiły. Na przykład rzeźbiarze tworzący pełną rzeźbę muszą wziąć pod uwagę środek ciężkości kawałka, aby się nie przewrócił.
Znanymi przykładami pełnoobrotowych rzeźb są "Dawid" Michała Anioła, który również w swoich projektach włączył teorie perspektywy; i olbrzymie wyrzeźbione głowy Wyspy Wielkanocnej zwane "moai". Chociaż nowocześni rzeźbiarze opracowali nowe rodzaje rzeźby, takie jak telefony komórkowe i rzeźby dźwiękowe, rzeźba w rundzie przy użyciu nowych technik i materiałów pozostaje istotnym elementem sztuki wizualnej.
