"Self-Reliance" Ralpha Waldo Emersona jest esejem opartym na połączonych doświadczeniach życia Emersona, opartym na dziennikach i wykładach w latach 1832-1839, i koncentruje się na znaczeniu bycia samowystarczalnym. Jednym z epigrafów w pierwszym wydaniu był łaciński zwrot "Nie szukaj poza sobą". Esej składa się z trzech części: znaczenia samodzielności, indywidualności i samodzielności oraz społeczeństwa i samodzielności.
Jedną z głównych idei, które Emerson i jego przyjaciel, Henry David Thoreau, wprowadzili do swojej transcendentalistycznej filozofii, było przekonanie, że próba reformowania społeczeństwa nie zakończy się sukcesem, zanim znajdzie się w nim miejsce. Niemożność zbadania siebie i identyfikacji własnego powołania doprowadziłaby do tego, że społeczeństwo osiąga znacznie poniżej swojego potencjału. Brak samoświadomości pozwoliłby społeczeństwu ukształtować jeden, jaki uznał za odpowiedni, osuszając niezależność i piękno wolnego ducha. Ponieważ większość ludzi po prostu przestrzega zasad społeczeństwa, zamiast podążać za własnymi indywidualnymi nakazami, nigdy nie osiąga swojego potencjału. Na 30 stronach "Self-Reliance" określa metodę znajdowania znaczenia w sobie, dzięki czemu jest się gotowym do wyjścia w świat i życia, które nadaje sens.
