Esej Ralpha Waldo Emersona "Natura" zaczyna się od lamentu na temat gotowości ludzi do akceptowania łatwych odpowiedzi na temat natury, zamiast doświadczania jej dla siebie. Następnie przechodzi do dyskusji na temat natury prawdziwej samotności , a następnie omówienie różnych sposobów, w jakie natura daje ludziom wgląd w naturę istnienia.
We wstępie do eseju "Natura" Emerson twierdzi, że wszystkie pytania, które ludzie rozwinęli na temat wszechświata, w tym te dotyczące związków między Bogiem, naturą i ludzkością, mają odpowiedzi, które pojawiają się poprzez doświadczanie życia i świata. Ponieważ każda osoba jest wyjątkową manifestacją boskiego stworzenia, każda osoba ma inny klucz do rozwiązania tajemnic wszechświata.
W pierwszym rozdziale esej mówi o znaczeniu samotności, która ma miejsce, gdy ludzie wychodzą na zewnątrz, pozostawiając za sobą wszelkie rozproszenia. Wpatrywanie się w gwiazdy przypomina, że istnieje dystans między światem materialnym a światem naturalnym. Świat materialny jest przemijający, a świat przyrody jest znacznie bliższy nieskończoności. Następne cztery rozdziały mówią o zastosowaniach, w których człowiek stawia naturę. Emerson definiuje je jako towar lub zamienia naturę w użyteczne rzeczy; piękno, lub zdobywanie estetycznej przyjemności z natury; język lub przetwarzanie danych zmysłowych na słowa; i dyscyplinę, lub używając natury, aby uzyskać dostęp do zdolności rozumu.
