Wiersz Ralpha Waldo Emersona "The Snowstorm" opowiada o mocy natury, uprzedmiotowionej przez burzę, by stworzyć wspaniałe piękno i zranić z obojętnością. Mimo, że burza izoluje i chowa się, gdy widzimy ją w słońcu, zaspy i lód tworzą wielką piękność. To pozwala ludziom przekraczać fizyczne poprzez filozofię do piękna wszechświata, czyli natury i duszy.
Emerson w "The Snowstorm" jest przykładem amerykańskiego transcendentalizmu, który utrzymuje, że ludzie mają wiedzę o sobie i świecie, który wykracza poza informacje, które przyjmują przez zmysły. Jako przywódca amerykańskiego transcendentalizmu, Emerson utrzymywał, że jego główną doktryną jest "nieskończoność prywatnego człowieka". Zgodnie z transcendentalizmem wiedza o amerykańskiej filozofii pochodzi nie z logiki, ale z wyobraźni i intuicji. Stanowisko to było reakcją na filozofię europejską i świętowanie amerykańskiego indywidualizmu i samodzielności. Jako twardogłowy New Englander, Emerson również wierzył w zdrowy rozsądek, a on łączy te elementy w "The Snowstorm". Przedstawia ludzi, którzy mają dobre poczucie bezpieczeństwa podczas burzy, wyobraźni, aby zobaczyć piękno w następstwie tego intuicja, aby zrozumieć, w jaki sposób oni i burza, a także natura i dusza są ze sobą wzajemnie połączone. Jedną z głównych zasad Transcendentalizmu jest to, że ludzie są z natury dobrzy i dlatego mogą zaufać własnemu osądowi, co jest dobre i słuszne.
