Siarczyn żelaza (II) jest związkiem jonowym, który powstaje w wyniku połączenia jonu żelaza (FE) (II) z jonem siarczynowym (SO3). Jon Fe (II) ma + 2 ładunki, a jon siarczynowy ma ładunek -2. Ponieważ ładunki te równoważą się, tylko jeden jon siarczynowy i jeden jon Fe (II) są łączone, aby utworzyć siarczyn żelaza (II).
Żelazo ma więcej niż jeden stan utlenienia. W związku z tym przy omawianiu związków zawierających jony żelaza ważne jest określenie stanu utlenienia. Żelazo ma dwa stany utleniania, Fe (II) i Fe (III). Siarczyny to jony składające się z trzech atomów tlenu i pojedynczego atomu siarki. Siarczyny różnią się od trójtlenków siarki, chociaż oba zawierają tę samą liczbę atomów, ponieważ siarczynami są jony o ładunku -2.
Siarczan żelaza (II) jest stosowany w aplikacjach chemicznych i biochemicznych. Powszechnie stosowanym siarczynem żelaza (II) jest agar z siarczynem żelaza, który jest medium, które można wykorzystać do hodowli bakterii. Używając agaru z siarczanem żelaza, naukowcy mogą wykryć wzrost określonego rodzaju drobnoustroju, który powoduje psucie się żywności. Agar ma niską zawartość tlenu, dzięki czemu mogą w nim rosnąć tylko beztlenowe drobnoustroje. Agar zazwyczaj łączy się z konkretnymi barwnikami, które ułatwiają wykrywanie rosnących drobnoustrojów.
