W średniowieczu zarządcy wiejscy reprezentowali pana, skutecznie kontrolując miasto. Byli odpowiedzialni przed panem. W zamkach stewardzi zarządzali finansami zamku, prowadzili ogólną administrację domową i organizowali duże imprezy. Byli również określani jako seneschals.
Chociaż średniowieczni szafarze byli sługami, posiadali ogromną władzę. Szczególnie duże majątki, takie jak król, czasami dzieliły obowiązki między dwóch zarządców, z jednym nadzorującym gospodarstwo domowe, a drugim na obowiązki administracyjne. We wsiach można powoływać stewardów w sprawach sądowych. Kiedy lordowie odeszli, zarówno w interesach, jak i dla przyjemności, zostawili swoich stewardów odpowiedzialnych, co podkreśla ich rolę jako godnych zaufania i lojalnych sług, którzy działali w najlepszym interesie swoich mistrzów.
Z tego powodu, w późnojęzycznej literaturze środkowo-angielskiej steward jest często ważną postacią, choć rzadko zajmuje centralne miejsce. Są przedstawiani jako prawdziwi i lojalni lub niegodziwcy i zdradzieccy, z możliwością pomocy lub zniszczenia bogactwa swoich panów. Brak właściwego seneschalu jest kluczem do fabuły "Havelok", kiedy dwaj królowie umierają bez zarządców i spadkobierców, aby dopilnować swoich spraw, a królestwa wpadają w machinacje skorumpowanych szlachciców.
