Sylvia Plath była najbardziej znana ze swojej autobiograficznej poezji napisanej w stylu "I", który powstał w latach pięćdziesiątych. Poezja poezji zajmuje się takimi tematami, jak śmierć, trauma i depresja.
Plath użyła silnego, intensywnie emocjonalnego podejścia autobiograficznego w swojej pracy. Jeden z jej najsłynniejszych wierszy, "Tatuś", łączy w sobie śpiewny rymowanek z dziecięcym dźwiękiem pociągu i nawiązuje do trudnej relacji z ojcem. Imigrant z Niemiec Otto Plath zmarł w 1940 r., Kiedy Sylvia miała zaledwie 8 lat. W swoim wierszu Plath opisuje szczegóły transatlantyckiej podróży jej ojca wraz z odniesieniami do Holokaustu.
Plath opublikowała zbiór wierszy "The Colossus" i jej jedyną powieść, "The Bell Jar", za jej życia. Choć jej kariera była stosunkowo krótka, obie publikacje zostały dobrze przyjęte przez krytyków. "Ariel", zbiór wierszy napisanych na kilka tygodni przed jej śmiercią, został wydany pośmiertnie przez jej męża, poetę Teda Hughesa. Hughes opublikował także pośmiertnie "The Collected Poems", za który Plath otrzymał Nagrodę Pulitzera w 1982 roku, stając się pierwszym poetą, który został pośmiertnie nagrodzony.
Plath cierpiała na zaburzenia afektywne dwubiegunowe i popełniła samobójstwo w 1963 roku, niedługo po tym, jak rozstała się z mężem, pozostawiając ją, by sama opiekowała się dwójką małych dzieci.
