Woodrow Wilson dostrzegł trzy przemysłowe przeszkody w jego planie z 1912 r. Nowa wolność: cła, które szkodziły drobnym rolnikom; standard złota, który utrudniał małym firmom uzyskanie pożyczek bankowych; i trustów. Wilson nazwał te przeszkody potrójną ścianą przywileju.
Plan New Freedom Wilsona miał na celu obalenie Potrójnej Ściany Przywileju i zbudowanie narodu drobnych rolników i przedsiębiorców. Podczas gdy cła przynosiły korzyści bogatym przemysłowcom, zwiększając popyt krajowy i ceny, robili to kosztem drobnych rolników. Wilson obniżył stawkę ceł w 1913 r., Ratyfikując ustawę Underwood-Simmons.
Złoty Standard szkodzi drobnym rolnikom i właścicielom firm poprzez obniżanie wartości waluty, co sprawia, że kredyty bankowe są trudne do zdobycia dla osób niemających znacznego majątku. Wilson podpisał Ustawę o Rezerwie Federalnej, która ustanowiła system Rezerwy Federalnej i nową politykę pieniężną w Stanach Zjednoczonych. To ostatecznie uczyniło walutę bardziej stabilną i elastyczną.
W 1914 r. Wilson uchwalił Clayton Antitrust Act, która sprawiła, że niektóre antykonkurencyjne taktyki biznesowe są nielegalne. Ustawa ogłosiła również legalne pokojowe protesty, takie jak bojkoty i strajki, a także zwolnienia związków zawodowych z wszelkich pozwów antymonopolowych. Wilson uznał wszystkie rodzaje zaufania za niezgodne z prawem i antykonkurencyjne i usiłował stworzyć uczciwsze praktyki biznesowe w swojej pogoni za Nową Wolnością.
