Według The John Shone Collection, tradycyjny zegar babci jest krótszą, węższą wersją zegara dziadka. Zegar babci ma długą obudowę i dużą tarczę lub twarz. Działa przez sprężynę lub system wahadłowy.
Wiele zegarów babci wyprodukowano w latach dwudziestych i trzydziestych. Najpopularniejsze rozmiary były między 5 stóp, 4 cali i 5 stóp, 9 cali wysokości. Zwykle, jeśli zegar o długiej obudowie ma ponad 6 stóp, 3 cale, jest on klasyfikowany jako zegar dziadka. Nawet mniejsze wersje są znane jako zegary wnuczne. Te stoją 5 stóp, 2 cale wysokości lub mniej. Ponieważ ich przypadki są często oklejane sklejką, wnuczki mają zazwyczaj niższą jakość niż zegary dziadka lub babci.
