Kształt w sztuce jest zamkniętą linią, która jest ograniczona do dwóch kierunków: szerokości i długości. Jest definiowana przez inne elementy sztuki: formę, przestrzeń i wartość. Kształt może być geometryczny, co oznacza, że jest matematycznie określony lub organiczny, co oznacza, że jest tworzony przez naturę.
Najprostszym sposobem zarysowania kształtu obiektu jest jego cień. Rozpoznawane kształty są nazywane naturalistycznymi lub realistycznymi. Kształty trudne do zidentyfikowania są abstrakcyjne.
Kształty mogą być dodatnie i ujemne. Pozytywny kształt jest kształtowany przez sam obiekt. Ta utworzona przez przestrzeń wokół obiektu ma kształt ujemny. Połączenie pozytywnych i negatywnych kształtów daje ludziom obraz tego, co widzą.
Artyści wykorzystują tę zdolność ludzkiego mózgu do tworzenia iluzji optycznych. Na przykład obiekt na dwuwymiarowej powierzchni wydaje się istnieć w trzech wymiarach, a rysunek biały i czarny może wydawać się kolorowy. Ponadto może być trudno odróżnić figurę od podłoża w obrazie, ponieważ oba mają sens i są rozpoznawalnymi obiektami. M. C. Escher, P. Picasso, H. Matisse i K. Walker to najbardziej znani artyści tworzący w swoich dziełach kształty podwójne.
Granice kompozycji są ważne dla percepcji. Na przykład obraz drzewa na tle odległej góry daje wrażenie otwartej przestrzeni i ogromnej przestrzeni. Jeśli to samo drzewo i góry są namalowane jak w ramie okna, naturalne elementy wydają się bardziej odległe, co nie daje poczucia otwartej przestrzeni.
