Sir Isaac Newton wynalazł prawa ruchu i powszechną grawitację, które położyły podwaliny dla mechaniki klasycznej. Dokonał też przełomowego wkładu w optykę i podzielił się z Gottfriedem Leibnizem na wynalazek rachunku różniczkowego.
Isaac Newton był uznanym fizykiem i matematykiem i był jednym z wielkich umysłów XVII-wiecznej rewolucji naukowej. Urodził się 4 stycznia 1643 r. W Woolsthorpe w Anglii. Dzięki swoim odkryciom w zakresie optyki, ruchu i matematyki Newton opracował zasady współczesnej fizyki. W 1687 opublikował swoją najbardziej uznaną pracę "Philosophiae, Naturalis, Principia Mathematica" ("Matematyczne zasady filozofii naturalnej"), która została nazwana najbardziej wpływową książką o fizyce. Newton zmarł w Londynie 31 marca 1727 r.
Newton sam przyczynił się bardziej do rozwoju nauki niż jakakolwiek inna jednostka w historii. Przekroczył wszystkie zdobycze osiągnięte przez wielkie naukowe umysły starożytności, tworząc schemat wszechświata, który był bardziej spójny, elegancki i intuicyjny, niż jakikolwiek wcześniej proponowany. Newton stwierdził wyraźne zasady metod naukowych, które stosowały się powszechnie do wszystkich dziedzin nauki. Było to wyraźne odróżnienie od wcześniejszych metodologii Arystotelesa i Akwinu, które nakreśliły odrębne metody dla różnych dyscyplin.
