Clostridium difficile, czyli C. diff, to zakaźne bakterie, które niszczą komórki w wyściółce jelita i wytwarzają szczątki i fragmenty komórek zapalnych, znanych jako płytki, według Mayo Clinic. Niektóre zdrowe ludzie mają C. diff w ich jelicie grubym i nigdy nie doświadczają objawów, ale w większości przypadków infekcja jest przenoszona przez kontakt ze skażonymi powierzchniami, przedmiotami lub pokarmami. Bakterie są przenoszone w kale i często rozprzestrzeniają się z powodu złej higieny rąk.
Ponad 3 miliony infekcji C. diff rozwija się corocznie w amerykańskich szpitalach, stając się najczęstszą infekcją szpitalną, stwierdza MedicineNet. Bakterie nie mogą przetrwać długo na zewnątrz ciała, ale gdy zakażona osoba rozprzestrzenia się na inne powierzchnie, bakterie tworzą niezakaźne zarodniki, które mogą być "reaktywowane" po spożyciu. C. diff zwykle pozostaje w stanie uśpienia aż do momentu, w którym osoba używa antybiotyków, które zakłócają rodzime bakterie, które zwykle utrzymują pod kontrolą bakterie zakaźne. Toksyny zapalne z C. diff wywołują reakcję układu odpornościowego, powodując postać zapalenia okrężnicy.
W ciągu kilku miesięcy od leczenia antybiotykami, łagodna infekcja zwykle powoduje skurcze brzuszne i tkliwość oraz wodnistą biegunkę trzy lub więcej razy dziennie, zauważa Mayo Clinic. W ciężkich zakażeniach biegunka występuje od 10 do 15 razy dziennie, a ludzie mogą odczuwać odwodnienie, utratę apetytu, nudności, gorączkę i obrzęk jamy brzusznej. Gdy w surowej jelitach powstają płaty surowej, zapalnej tkanki, mogą wywoływać krwawe lub wypełnione ropą stolce. Niewydolność nerek jest poważnym powikłaniem spowodowanym szybkim odwodnieniem.
