Panowanie terroru było skomplikowanym zjawiskiem społeczno-politycznym, które pojawiło się jako reakcja na opresję, ale które przyjęło wiele taktyki tego samego opresyjnego systemu, więc jego uzasadnienie lub jego brak jest w dużej mierze kwestią opinii. < /strong> Nie można zaprzeczyć, że panowanie terroru zostało sprowokowane, ale pozycje moralne różnią się co do jego słuszności.
Ekstrema szlachty w przedrewolucyjnej Francji były źródłem ogromnej frustracji zarówno intelektualistów, jak i robotników. Ta wrząca frustracja doprowadziła do rewolucji francuskiej i, w chaosie następującym po tej rewolucji, jej przywódcy podjęli skrajne środki w celu egzekwowania swojej ideologii i ścigania swoich osobistych vendett. Przemoc, która nastąpiła, była ekstremalna, a wraz z końcem Terroru, ponad 40 000 ludzi zostało straconych, wielu bez procesu.
Terror nie dążył do spójnej linii ideologicznej, ani nie pozwalał na sprawiedliwy proces, a nawet prześladowanie pojedynczej grupy. Wielu ludzi, którzy stracili życie na gilotynach, nie było szlachtą ani zamożnymi kupcami, ale zwykłymi obywatelami. To nadaje wagi argumentom przeciwko uzasadnieniu Terroru.
Terror był zasadniczo reakcyjnym reżimem. Dążyła do stabilizacji poprzez przemoc i destabilizowała się rutynowo, walcząc ze sobą wewnątrz swoich przywódców. W końcu rozerwał kraj i utorował drogę dyktaturze Napoleona.
