Feminizm marksistowski odnosi się do szczególnej teorii feministycznej, koncentrującej się na sposobach uciskania kobiet przez kapitalistyczne praktyki gospodarcze i system własności prywatnej. Według tej teorii kobiety są wykorzystywane w domu i w miejscu pracy, ponieważ duża część ich pracy jest nieskompensowana.
Upłciowy podział pracy jest jednym z najważniejszych problemów marksistowskiego feminizmu. Uznaje się, że istnieją dwa typy pracy obecne w kapitalistycznym systemie gospodarczym: praca produkcyjna i praca reprodukcyjna. Praca produkcyjna odnosi się do pracy lub pracy skutkującej usługami i dobrami, które mają wartość pieniężną w kapitalistycznym systemie gospodarczym. W rezultacie producenci tych towarów i usług zarabiają na swojej pracy. Praca reprodukcyjna (czasami określana jako praca nieproduktywna) odnosi się do rzeczy, które ludzie robią, aby zająć się sobą, a nie w celu zarabiania pieniędzy. Często definiuje się to jako gotowanie, czyszczenie i wychowywanie dzieci.
Co marksizm feministyczny wskazuje, że w gospodarkach kapitalistycznych praca reprodukcyjna jest zwykle uważana za pracę wyłącznie kobiet. Stwarza to system, w którym praca kobiet jest oddzielona od pracy mężczyzn i jest uważana za mniej wartościową, ponieważ nie zarabia na odszkodowaniach pieniężnych. Zwolennicy tej teorii uważają, że ponieważ kobieca praca jest zdewaluowana, kobiety jako grupa są zdewaluowane i uciskane. Aby przezwyciężyć ten system gospodarczego ucisku, feministki marksistowskie popierają radykalną rekonstrukcję kapitalistycznej gospodarki.
Istnieje kilka argumentów przeciwko tej teorii feminizmu. Przeciwnicy zwracają uwagę, że wiele społeczeństw zostało skonstruowanych wokół idei mężczyzn jako najwyższych autorytetów na długo przed pojawieniem się kapitalizmu w obrazie, więc niewłaściwe wydaje się cytowanie kapitalizmu jako przyczyny tej społecznej struktury. Teoria feministyczna jest również trudna do wyjaśnienia ucisku kobiet w krajach, które nie działają w ramach kapitalistycznego systemu gospodarczego.
