W psychologii relacja funkcjonalna to relacja, w której wartość jednej strony zależy od wartości drugiej strony. Związek uznaje się za funkcjonalny, gdy istnieje szacunek, odpowiedzialność i odporność. Relacja funkcjonalna zapewnia emocjonalnie bezpieczne środowisko dla zaangażowanych osób i szanuje prywatność przestrzeni.
Związek jest klasyfikowany jako funkcjonalny lub dysfunkcyjny, chociaż nawet związki funkcjonalne w pewnym momencie doświadczają aspektów dysfunkcji. Aby związek był funkcjonalny, strony w związku pozostają zaangażowane w związek i dostosowują się do wyzwań i rozczarowań w trakcie trwania relacji.
Czynniki, które zagrażają funkcjonalnej relacji obejmują podział winy, groźby wyjścia z związku i dominacji. Brak przebaczenia i utrzymywanie urazów w znacznym stopniu przyczyniają się do dysfunkcjonalnego związku. Argumenty zwycięzcy lub przegranego są charakterystyczne dla dysfunkcyjnej relacji. Emocjonalna własność drugiej osoby prowadzi również do dysfunkcjonalnego środowiska.
W związku funkcjonalnym strony wspierają się nawzajem, troszcząc się i akceptując marzenia drugiej strony. Relacje funkcjonalne budowane są na lojalności, co oznacza, że członkowie komunikują się nawzajem, nie ujawniając intymnych spraw osobom postronnym bez zgody drugiej strony. W związku funkcjonalnym strony słuchają się nawzajem i akceptują przeciwstawne poglądy. Relacje funkcjonalne pozwalają stronom się rozwijać i zmieniać.
