Jedna z metafor w "Sonecie 55" Szekspira brzmi: "Ale będziesz świecić jaśniej w tych treściach /niż nieczytelnym kamieniem, który się rozpadł z podłym czasem." W tych wierszach Shakespeare porównuje pamięć poddanego jasno świecącego światła.
Szekspir używa innej metafory w tych liniach, gdy nazywa czas "sprytnym", personifikując czas porównując go do brudnej, grubej kobiety. Trzecia metafora w wierszu występuje w liniach 1 i 2: "Nie marmur, ani pozłacane zabytki /książąt, przeżyją ten potężny rym." Tutaj porównuje statuetki, pomniki i sonet z żywymi istotami o żywotności.
