Różnicowa modulacja kodu impulsu jest techniką konwersji sygnału analogowego na cyfrowy. Ta technika próbkuje sygnał analogowy, a następnie kwantuje różnicę między próbkowaną wartością a jej przewidywaną wartością. Następnie koduje sygnał, aby utworzyć wartość cyfrową.
Różnicowa modulacja kodu impulsowego obejmuje próbkowanie sygnału wejściowego ze stałą częstotliwością próbkowania. Następnie moduluje sygnał za pomocą modulacji amplitudowej pulsu. Predykator przechowuje próbkowany sygnał, a następnie wysyła sygnał za pomocą mechanizmu różniczkującego. Różnica polega na porównaniu między bieżącym a poprzednim sygnałem próbki. Następnie wysyła różnicę do kwantyzacji i kodowania.
Różnicowa modulacja kodów impulsów zależy od techniki przewidywania. Lepsze techniki przewidywania prowadzą do lepszych współczynników kompresji. Na końcu odbiornika sygnał musi zostać zdekwantyzowany, a następnie zsumowany do wartości zapisanej w predyktorze. Przesyłanie sygnału przez filtr dolnoprzepustowy powoduje regenerację oryginalnego sygnału wejściowego.
Zaletą modulacji różnicowego modulowania impulsów jest to, że zmniejsza ona szybkość transmisji głosu. Jest tak dlatego, że większość sygnałów źródłowych wykazuje korelację pomiędzy kolejnymi sygnałami, a zatem kodowanie wykorzystuje nadmiarowość w wartościach próbek. DPCM jest bardziej wydajny w porównaniu z modulacją kodu impulsowego pod względem wykorzystania przepustowości. Aplikacja DPCM jest głównie w transmisji głosowej.
