Służba solidarnościowa to czas refleksji podobny do chrześcijańskiej mszy lub innej religijnej służby. Jest to wspomniane w książce Aldousa Huxleya "Brave New World."
W książce Huxley używa służby solidarnościowej, aby zdefiniować religijny czas refleksji dla postaci w książce. Autor robi tak, aby postacie mogły wyglądać na religijne, nie dopuszczając postaci do jednej religii. Natomiast religia jest dla nich czasem kontemplacji własnych przekonań religijnych i sposobu, w jaki myślą o świecie.
Podczas gdy usługa solidarności ma przebiegać równolegle do bardziej tradycyjnego podejścia do religii, bohaterowie książki używają jej jako kpiny z tradycyjnych usług religijnych. Bohaterowie czczą boga księgi i śpiewają hymny podobne do hymnów śpiewanych tradycyjnymi usługami. Pod koniec służby solidarnościowej tradycyjny kościół jest jeszcze kpiony, gdy uczestnicy służby są proszeni o wzajemne oddanie się swoim ziemskim pragnieniom. Rozpoczęła się orgia, która nie zdarzyłaby się w bardziej tradycyjnym religijnym świecie, ponieważ uczestnicy zwykle proszeni są o powstrzymanie się od oddania swoich ziemskich pragnień.
