Ponieważ warstwa popiołu wulkanicznego zachowała wszystko, od sztuki i architektury po faktycznych mieszkańców, miasto Pompeje zapewnia wyraźną migawkę sztuki rzymskiej in situ. Złodzieje zabrali wiele obrazów, rzeźb i innych artefaktów z biegiem lat, ale wciąż czeka znaczna część miasta, które trzeba będzie ujawnić.
Erupcja Wezuwiusza w 79 r. A. zakopała Pompejów i jej mieszkańców pod górą popiołu. Miasto pozostało w dużej mierze niezakłócone do 1748 r., Kiedy rozpoczęto badania i kolekcję sztuki i artefaktów w miękkim popiołu wulkanicznym.
Wykopaliska ujawniły niektóre z cennych malowideł ściennych i mozaik z płytek, które były powszechne w rzymskich domach. Dalsze wykopaliska i kradzieże na dużą skalę stały się powszechne w połowie 1700 roku, co spowodowało zniszczenie i utratę wielu cennych historycznie miejsc i obiektów.
Jednak nowoczesne projekty rozpoczęte w 1960 roku odkryły i zaczęły przywracać znaczną część miasta. Dzięki tym badaniom naukowcy i historycy sztuki mogą badać architektoniczne i artystyczne podstawy najlepiej zachowanego miasta rzymskiego.
Od 2014 r. tylko około jedna trzecia Pompei jest odkryta. Lokalne działania konserwatorskie obejmują utrzymywanie tego, co już jest odsłonięte, oraz skrupulatną dokumentację nowych odkryć. W obrębie dobrze zachowanych murów leżą informacje o wspólnych stylach i praktykach artystycznych zarówno zwykłych, jak i elitarnych obywateli Rzymu, a także przykłady możliwie unikalnej i dobrze zachowanej sztuki, która może dostarczyć szerszej wiedzy na temat codziennej roli sztuki w życiu Rzymian.
