Podział Indii w 1947 r. był w dużej mierze próbą stłumienia przemocy religijnej w tym kraju, dzieląc ją na większość hinduskich Indii i większość muzułmańskiego Pakistanu. Mohandas Ghandi i inni wierzyli, że zjednoczone państwo było lepsze rozwiązanie, ale potencjał stania się stałą mniejszością doprowadził Ligę Muzułmańską i inne grupy do agitacji o separację.
Podczas gdy podział był w dużej mierze oparty na wcześniej istniejących liniach, wielu muzułmanów żyło w krajach, które stały się Indiami, a wielu Hindusów mieszkało na terytorium, które stało się Pakistanem. Podział spowodował największą masową migrację w historii ludzkości, w której ponad 14 milionów Hindusów, Muzułmanów i Sikhów zostało przesiedlonych przez przerysowane linie i zmuszonych do opuszczenia swoich przodków.
Podział doprowadził również do masowej przemocy. Przed, w trakcie i po procesie podziału, grupy sekciarskie kierowały się nawzajem w dotkniętych obszarach. W samym regionie Pendżab, od 200 000 do 500 000 ludzi zmarło w represyjnych atakach ludobójczych prowadzących do zaboru. Aż 83 000 kobiet zostało uprowadzonych i zgwałconych przez grupy po obu stronach i pomimo rządowej obietnicy, że zostaną odzyskane i przywrócone rodzinie, bardzo niewielu zdołało dotrzeć do domu.
