W epoce imperializmu Wielka Brytania, Hiszpania i Francja uzyskały wyraźną przewagę dzięki koloniom w Afryce i Ameryce Południowej i miały kontrolę nad niektórymi z bardziej wybrednych części tych kontynentów. Dostęp tych trzech krajów do morza ułatwił im zakładanie i utrzymywanie kolonii. Jednak Niemcy musieli walczyć o te kilka terytoriów, które miały strategiczną lub wartościową wartość.
Imperializm to ekspansja terytorium lub zasobów narodowych poprzez przejmowanie słabszych krajów. Po rewolucji przemysłowej narody rozwinięte, które miały bardziej ograniczone zasoby naturalne, musiały spojrzeć na zewnątrz. Znaleźli potrzebne zasoby w Afryce. Imperializm został zracjonalizowany ideą, że ziemie powinny być okupowane i kontrolowane przez najbardziej produktywnych ludzi, którzy są tymi, którzy najlepiej nadają się do tej pracy.
Wiele afrykańskich narodów zostało oszukanych przez europejskie narody na podpisanie traktatów, przedstawionych jako umowy handlowe, które zawierały klauzule podpisujące swoje prawa do rządu i zysków monetarnych. Kiedy Afrykańczycy odkryli, że zostali oszukani, przywódcy zorganizowali opór wojskowy rozprzestrzeniający się w Afryce.
Ostatecznie, pomimo zakrojonego na szeroką skalę oporu zorganizowanego przez rządy i prowadzonego na niewielką skalę działań partyzanckich, afrykański ruch oporu ustąpił miejsca zaawansowanym technologicznie mocarstwom europejskim. Większość Afryki została skolonizowana do 1900 roku.
