Norwegia nazywana jest Krajem Słońca o północy, ponieważ słońce nigdy nie schodzi całkowicie poniżej horyzontu między końcem maja a końcem lipca. W miesiącach letnich obszary położone na północ od Koła podbiegunowego doświadczają niemal ciągłego światło dzienne; Obszary te mogą oglądać do 20 godzin światła słonecznego w czasie północnego słońca, ale doświadczają długich okresów ciemności w zimie.
Słońce o północy jest zjawiskiem naturalnym. Osiąga swój szczyt podczas letniego przesilenia, które ma miejsce około 21 czerwca każdego roku. W dniu przesilenia obszary Norwegii i innych regionów na całym świecie na północ od koła podbiegunowego mogą otrzymać prawie 24 godziny światła słonecznego. Słońce na tych obszarach nadal świeci przez całą noc, w ten sposób powstało określenie "słońce o północy". Intensywność i widoczność słońca w tym czasie zależy od kilku czynników, takich jak obecność otaczającej mgły lub chmur i bliskość biegunów. Im bliżej północnych i południowych biegunów ludzie podróżują, dni stają się dłuższe, a promienie słońca są bardziej intensywne. Podczas gdy Norwegia latem cieszy się długimi okresami nasłonecznienia, jej najbardziej wysunięte na północ obszary lądowe na północ od koła podbiegunowego są rzucane w ciemność podczas nocy polarnej, która ma miejsce w miesiącach zimowych. W tym czasie słońce nigdy nie wznosi się całkowicie ponad horyzont.
