Mydło tonie lub pływa w zależności od jego gęstości lub ilości masy w danej objętości. Mydło, które ma do niego ubite powietrze, ma niższą gęstość. Jest to ta sama zasada, co porównanie kubka ceramicznego ze styropianowym. Ten ostatni kubek unosi się z powodu pęcherzyków powietrza.
Jedyne komercyjne mydło barowe na rynku od 2015 roku, które nie jest pływające, to Ivory. Utworzone w 1863 roku, to pływające mydło zostało uznane za błąd produkcyjny. Argument ten jest dyskusyjny, ale Procter & Firma Gamble przekształciła czynnik floatability w strategię marketingową. Mydło było hitem, ponieważ jeśli wyślizgnęło się z ręki podczas kąpieli, unosiło się na powierzchni wody, dzięki czemu łatwiej było ją znaleźć.
Popularny eksperyment w klasach szkolnych polega na porównaniu różnych mydeł, aby zobaczyć, które pływają. Bary są po prostu umieszczane, po jednym na raz, w misce z wodą. Zgodnie z oczekiwaniami pasek z kością słoniową jest "pływakiem".
Wariacje eksperymentu polegają na podgrzaniu kostek mydła w kuchence mikrofalowej przed wrzuceniem ich do wody. Ponieważ zastosowanie ciepła powoduje, że paski rozszerzają się i stają się śliskie, stają się mniej gęste, a po umieszczeniu w wodzie mogą się unosić.
